Prace nad powstaniem lekkiej broni przeciwpancernej dla piechoty, prowadzono w Stanach Zjednoczonych począwszy od lat trzydziestych. W 1942 roku opracowano lekką i prostą broń, miotajacą kumulacyjne pociski rakietowe kalibru 60mm. Pierwsze modele miały dodatkowy chwyt przedni. Kolejnym etapem była modyfikacja przyrządów celowniczych i dodanie siatkowej osłony, chroniacej strzelca przed strumieniem wylotowym pocisku. Poprawiono też system mocowania przewodów elektrycznych, odpalających pocisk. Wyrzutnia była cienkościenną rurą (czasem w tylnej części dodatkowo owijano ją drutem) kalibru 60 mm i ważyła niecałe 6kg. Późniejsze modele były skręcane z dwóch części. W podporze ramiennej znajdowała się bateria BA-30 (+ druga zapasowa) inicjująca odpalenie pocisku, po podłączeniu do niego przewodów i naciśnięciu spustu. Obsługa Bazooki (nazwa instrumentu, na którym grał pewien znany amerykański śpiewak) składała się z 2 osób.
Pociski przenoszone były w specjalnej torbie mieszczącej 3 sztuki (po usunięciu wewnętrznych pasków pojemność zwiększała się do 5 sztuk). Mimo, iż była to nowoczesna broń, nad jej skutecznością ciążył mały kaliber i wymagająca dużej sprawności procedura odpalenia pocisku. Dzięki stosowaniu pocisków burzących, nadawała się do walki z umocnieniami przeciwnika. Natomiast przy użyciu pocisków kumulacyjnych, można było się pokusic o zniszczenie lekkiego sprzętu opancerzonego, lub unieruchmienie czołgu, bądź działa samobieżnego. Maksymalna grubość przebijanego pancerza nie mogła przekraczać 75 mm.
Dane Techniczne:
- Kaliber – 60 mm,
- Ciężar – 6 kg,
- Długość – 1549 mm,
- Ciężar pocisku – 1,54 kg,
- Zasięg maksymalny – 214 m,
- Zdolność wnikania – 100 mm.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Repliki:
Na uzbrojeniu GRH 101 AIRBORNE znajduje się replika tej broni, wykonana przezMundury Historyczne z Poznania. Jednoczęściowa replika i jej klony to w zasadzie jedyna oferta rynkowa. Zapotrzebowanie na broń przeciwpancerną w grupie jest więc zaspokojone.