Pierwsze naboje pośrednie zostały wprowadzone podczas II-ej Wojny Światowej, równolegle z opracowaniem broni, która byłaby lżejsza od karabinu, a o większej celności i donośności od pistoletu maszynowego, co w efekcie doprowadziło do powstania karabinków automatycznych. Był to najpierw amerykański nabój bazujący na pochodzącym z 1906 r. naboju .32 Winchester SL Carbine .30 M1 (7,62 x 33 mm) z 1941, wprowadzony dla karabinka samopowtarzalnego M1.
Rodzaje:
- Nabój zwykły (ball) – pocisk zwykły z rdzeniem ołowianym.
- Nabój szkolny (dummy) – pocisk z płaszczem niklowanym, łuska wiercona, brak spłonki i kanalika.
- Nabój szkolny (dummy) – łuska wiercona dwukrotnie w gnieździe spłonki gumowy krążek.
- Nabój wskaźnikowy (tracer) – z rdzeniem ołowianym i smugaczem w dnie pocisku.
Producenci (USA):
- Evansville-Chrysler Ordnance Plant (EC),
- Lake City Ordnance Plant (LC),
- Kings Mill Ordnance Plant (PC),
- Remington Arms Co. (RA).
- Western Cartridge Co. (WCC),
- Winchester Repeating Arms Co. (WRA).
Przykładowe bicia producentów na dnach łusek:
Źródła:
- TB 23-7-1,
- www.Munition.org,
- kolekcja własna.